مقایسه عوامل بیلان متوسط درازمدت دریاچه ارومیه با سال های آبی تر و خشک

دراین مقاله به منظور بررسی بیلان دریاچه ارومیه، با استفاده از آمار سی و نه ساله نوسانات سطح آب دریاچه و همچنین آمار جریان سطحی ورودی به دریاچه، بارندگی برسطح دریاچه، تبخیر از سطح دریاچه و نقشه های ایزوپیز آب زیرزمینی، مقادیر عوامل بیلان آب دریاچه ارومیه اعم از ورودی و خروجی در دراز مدت، سال های آبی تر و خشک محاسبه گردیده اند. سپس مقادیر عوامل بیلان آب در سال های آبی تر و خشک با متوسط دراز مدت مورد مقایسه قرار گرفته است. با توجه به نتایج به دست آمده حداکثر و حداقل تراز سطح آب دریاچه 41/1278 و 23/1273 متر از سطح دریای آزاد بوده که به ترتیب در سال های آبی (74-1373) و (81-1380)  مشاهده شده است. حداکثر و حداقل تغییرات حجم مخزن به ترتیب در سال های آبی (48-1347) و (78-1377) بوده است که به عنوان سال های آبی تر و خشک معرفی گردیده اند. بهترین تراز برای دریاچه بین رقوم 1275 الی1276 متر از سطح دریای آزاد بوده و متوسط تراز در طول آمار ثبت شده رقم 6/1275 متر از سطح دریای آزاد می باشد. برای رسیدن از تراز 23/1273متر به تراز 6/1275 متر نیاز به ذخیره شدن 4/7 میلیارد متر مکعب آب بوده که این امر مستلزم بروز یک سال پر آبی در حد سال آبی (48-1347) و یا پنج سال متوالی در حد متوسط دراز مدت می باشد. همچنین با توجه به تغیـیرات عوامل ورودی و خروجـی، ملاحظه می شود که دامنه تغییرات عوامل ورودی 343 درصد بیش از عوامل خروجی است. در نهایت پس از بررسی بیلان دریاچه، راهکارهای مدیریتی به منظور بهره برداری بهینه از پتانسیل منابع آب حوزه آبریز دریاچه ارومیه در راستای حفظ حیات دریاچه ارائه شده است.